Majątek był darem od społeczeństwa polskiego z okazji obchodzonego w 1900 r. jubileuszu 25-lecia pracy pisarskiej Henryka Sienkiewicza. Do dworku myśliwskiego wzniesionego przez Tarłów (tzw. Tarłówki) oraz parterowego pawilonu zbudowanego przez Halika (tzw. Halikówki) dobudowano pałacyk z okrągłą wieżą. Front zwieńczony został charakterystyczną figurą kamiennego husarza, a nad wejściem umieszczono herb rodu Sienkiewiczów – Oszyk. Pisarz wprowadził się do Oblęgorka w 1902 r. i spędzał tu z rodziną miesiące letnie. Pałacyk opuścił po wybuchu I wojny światowej w roku 1914. Po śmierci pisarza jego żona Maria i syn Henryk Józef zamieszkali na stałe w dworku, gdzie przebywali do 1944 r. Po II wojnie światowej majątek rozparcelowano, a pałacyk przejęło państwo. W 1948 r. dzieci pisarza zwróciły się do Ministerstwa Kultury i Sztuki z propozycją utworzenia w pałacyku Muzeum Henryka Sienkiewicza. Otwarto je w 1958 r.

Obecnie na parterze Muzeum odtworzony jest wygląd i wystrój pomieszczeń z czasów pisarza: gabinetu, salonu, jadalni, palarni i sypialni. Na piętrze pałacyku w czasach kiedy mieszkał tu Henryk Sienkiewicz znajdowały się pokoje dla dzieci oraz gości. Aktualnie prezentowana jest tu wystawa biograficzno-literacka „Sienkiewicz – dopełnienie”. Informacje o aktualnych wystawach, godzinach otwarcia i nowościach są dostępne na stronie internetowej muzeum: www.sienkiewicz.mnki.pl