W 1782 r. w hucie należącej do rodziny Radońskich uruchomiono wielki piec, który był najmniejszym z 34. wielkich pieców pracujących na ziemiach polskich. W okresie Księstwa Warszawskiego zbudowano przy nim kuźnicę wodną, a w 1844 r. obok działały trzy fryszerki przerabiające surówkę na stal. W latach 1860–1870 dokonano znacznej przebudowy i piec wytapiał ponad 1300 ton surówki rocznie. W ostatnich latach funkcjonowania, gdy zakład był własnością spółki Kamiński–Grosman, wielki piec otrzymał imię „Jadwiga”, pod którym funkcjonował do 1897 r., kiedy to zakończono wytop ze względu na wyczerpanie się miejscowych złóż rud.

W 1901 r. zakład został częściowo rozebrany, a w dawnych pomieszczeniach fabrycznych uruchomiono młyn wodny. Aktulanie budowla jest trwałą ruiną i stoi na gruncie prywatym.